Ku: Wangsa Urang Subang Pituin pada 13 Agustus 2011 jam 0:03
Allah ngadawuh dina Hadis Qudsy:
Yaabna Aadama ! Tafarrogh Li’ibaadatii ! Amla’ Shodroka Ghinan Wa Asudda Faqruka, Wa Illaa ! Taf’al Mala’tu Shodroka Syughlan Wa Lam Asudda Faqruka
“Yeuh Anak Adam ! puseurkeun Himmah (perhatian) anjeun, wungkul pikeun ibadah ka Kami ! maka Kami bakal minuhan dada anjeun ku kacukupan (tegesna, hamo merelukeun deui nu sejen salian ti Kami), oge bakal ditutup ku Kami kafaqiran anjeun (tegesna, bakal dicukupan sagala pangabutuh anjeun). Mun seug henteu kitu (tegesna, henteu museurkeun Himmah (perhatian) wungkul ibadah ka Kami), maka Kami bakal minuhan dada anjeun ku kaham-ham, ku kasibukan tur Kami hamo nyukupan kafaqiran anjeun (tegesna, hamo aya cukup dina kahirupan salawasna kurang jeung kurang nu euweuh tungtungna)” (H.R. Imam Tirmidzy & Imam Baihaqy nu sumber datangna ieu Hadits ti Abu Hurairah R.A.).
Tujuan manusa diciptakeun ku Allah ka ieu alam dunya teh taya kajaba pikeun ulun kumawula ka Manten-Na ku bentuk Ibadah, sakumaha Dawuhanna-Na:
Wa Maa Kholaqtul-Jinna Wal-Insa Illaa Liya’buduun (Adz-Dzaariyaat: 56)
“Teu samata-mata kami nyiptakeun Jin jeun Manusa, kajaba pikeun Ibadah”
Kajaba ti eta Ibadah oge minangka parentah ti Allah, sakumaha dawuhana:
Yaa Ayyuhan-Naasu’buduu Robbakumul-Ladzii Kholaqokum Wal-Ladziina Min Qoblikum La’allakum Tattaquun (Al-Baqarah:21)
“Yeuh Manusa ! Prak ibadah ka Pangeran aranjeun (tegesna Allah) nu geus nyiptakeun aranjeun kabeh, jeung jalma-jalama samemeh aranjeun. Sangkan aranjeun kabeh takwa”
Ibadah teh mibanda harti sagala tingkah perbuatan manusa, nu dipikaresep oge dipikaridho ku Allah boh ku bentuk ucapan, I’tikad oge pagawean boh nu katingali oge nu teu katingali. Mun ceuk basa para Ulama mah:
Al-Ibaadata Ismun Jaami’un Limaa Yuhibbullooh, Wa Yardhoohu Qaulan Kaana Au Fi’lan, Jaliyyan Kaana Au Khofiyyan
“Ibadah teh nyaeta hiji aran (konsep), nu ngawengku kana sagala perbuatan nu dipikaresep oge dipikaridho ku Allah, ku bentuk pagawean oge ku bentuk ucapan, boh nu katingali oge nu teu katingali”
Luyu reujeung konsepan harti miturut para Ulama fiqih, yen ibadah teh sagala bentuk pagawean ibadah nu dilakukeun demi ngahontal karidhoan Allah. Lebah dieu bisa jadi kasapukan, sabab memang geus sawadina kudu kitu, tegesna yen saban-saban jalma Muslim oge Mu’min ti mimiti lahir nepi ka batin dina ngalakonan ibadah teh kudu diancokeun pikeun miharep ridho Allah.
Sedengkeun harti panungtung nu jadi kasapukan para Ulama fikih yen ibadah salian ti pikeun ngahontal Ridho Allah ditambahan ku miharep ganjaranna-Na di akherat. Ieu harti panungtung teh asa heureut, sabab pikeun jalma Mu’min mah mibanda harepan, yen sagala ibadah nu dilakonan teh mibanda maksud, nu kahiji pikeun ngahontal Ridho Allah, jeng nu kadua miharep ganjaran nu jadi jangji Allah lain di akherat wungkul tapi di dunya oge. Sakumaha do’a nu sering dibaca:
Robbanaa Aatinaa Fid-Dunyaa Hasanatan Wa Fil-Aakhiroti Hasanatan Wa qinaa ‘Adzaaban-Naari
“Duh Gusti abdi sadaya, mugia anjeun maparin abdi kasaean di dunya, oge kasaean di akherat, sareng mugia Anjeun Gusti ngaraksa abdi sadaya tina siksa seuneu naraka”
Ibadah mun ditilik tina sifat jeung bentukna, ngawengku kana:
Kahiji, ibadah nu geus dirinci ku katerangan atawa dalil ti mimiti ucapan nepi ka pagawean, kayaning shalat, zakat, puasa oge ibadah haji . Ibadah ieu sifatna khusus atawa nu disebut ibadah Mahdhoh, kayaning shalat, puasa, zakat jeung ibadah haji ka tanah suci Baetullah.
Kadua, ibadah nu teu ditangtukeun atawa henteu dirinci teknik dina ngalaksanakeunana, kayaning Ibadah ucapan lisan, dzikir Tahmid, Takbir, Tasbih, Tahlil, ngaos shalawat, oge nyarita nu pinuh ku nasehat, nyarita nu genah ngadenge henteu matak kuciwa batur, nyarita nu pinuh ku manfaat, jeung sajaban ti eta. Lian ti eta, kayaning migawe hiji perkara nu sifatna maslahat boh keur diri pribadi oge nu lian, samodel nyiar kifayah, ngabdi di tengah-tengah masayarakat, ngabdi ka bangsa oge ka nagara, ngalaksanakeun amanah sasama mun seug jadi pamingpin, ngalakukeun pagawean nu sifatna keur kamaslahatan umat jeung sajaban ti eta ieu kabeh kaasup ibadah umum atawa ibadah, Ghoero Mahdhoh.
Mun diriutkeun ibadah teh dibagi dua, boh nu sifatna pribadi oge nu sifatna social:
Kahiji ibadah Fardi, nyaeta ibadah nu dilaksanakeun ku sosorangan, kayaning shalat jeung puasa
Kadua. Ibadah ijtima’iy, nyaeta ibadah nu sifatna pikeun nohonan tuntutan pangabutuh social, kayaning ibadah zakat jeung haji.
Dina emprona para Ulama ngabagi ibadah teh jadi tilu rupa:
Nu kahiji Ibadah Jasmaaniyah Ruuhaaniyyah, hartina ibadah nu bentukna merelukeun kakuatan fisik jeung jiwa nu pinuh kakhusyu’an oge pinuh kaikhlasan, kayaning ibadah nu sifatna wajib, nyaeta shalat jeung puasa di bulan Romadhon. Oge nu sifatna sunnag kayaning puasa sunah, jeung shalat sunnah.
Nu kadua, ibadah Ruuhaaniyyah Maaliyyah, hartina ibadah nu bentukna merelukeun modal harta banda raja kaya, kayaning zakat nu sifatna wajib, jeung shodaqoh nu sifatna sunnah.
Nu katilu, ibadah Jasmaaniyyah Ruuhaaniyyah Maaliyyah, hartina ibadah nu bentukna merelukeun kakuatan fisik jeung jiwa nu pinuh kakhusyu’an oge pinuh kaikhlasan oge nu merelukeun modal harta banda raja kaya, kayaning ibadah Haji oge ibdah umroh.
Jadi kacindekanana, yen ibadah teh nyaeta hiji aran (konsep), nu ngawengku kana sagala perbuatan nu dipikaresep oge dipikaridho ku Allah, ku bentuk pagawean oge ku bentuk ucapan, boh nu katingali oge nu teu katingali.
Walloohu Wa Rosuuhu A’lam
Subang,12082011
Tidak ada komentar:
Posting Komentar